Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı, Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde başlayan batılılaşma hareketlerinin bir devamı niteliğindedir. Osmanlı, özellikle edebiyat alanında Avrupa'nın gerisinde kalmıştı. Bu açığı kapatmak için bazı gençler, Avrupa'ya gönderilerek gözlem yapmaları ve yenilikleri ülkelerine getirmeleri istenmiştir. Bu gençler, Avrupa'da sanata ve edebiyata hayran kalmışlar ve öğrendikleri yenilikleri ülkelerine getirip uygulamaya başlamışlardır. Cumhuriyet Dönemi edebiyatını milli edebiyat döneminden keskin bir şekilde ayırmak mümkün değildir. Çünkü milli edebiyat döneminde eserler veren sanatçılar, genellikle Cumhuriyet Dönemi'nde de yaşamış ve eserler vermişlerdir. Bu dönemin edebiyatının şekillenmesinde Atatürk ilke ve inkılaplarının büyük payı vardır. Dilde sadeleşme, bu dönemde kurulan Türk Dil Kurumu'nun da etkisiyle gerçekleşmiştir. Cumhuriyetin ilanından sonra başlayan bu dönem, çağdaş gelişmeler sergileyen ve devam eden dönem edebiyatıdır. Cumhuriyet Dönemi'nin en parlak zamanını Beş Hececiler dönemi yaşamıştır. Bu dönemde Kurtuluş Savaşı'nın da etkisiyle yazarların aracılığı ile bu akım Anadolu içlerine taşınmıştır.

Beş Hececiler, Yedi Meşaleciler, Garipçiler, İkinci Yeniciler, Memleketçiler, Mavi Akımı, Hisarcılar, Toplumsal Gerçekçiler, Mistikçiler, Postmodernistler, Öz Şiir Yanlıları.

Beş Hececiler, Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı'nda önemli bir yere sahiptir. Bu grup, şiirde hece ölçüsünü kullanarak sade bir dil benimsemişlerdir. Beş Hececiler, edebiyatın halka ulaşması gerektiğini savunmuş ve yapıtlarında halkın yaşamını, duygularını ve düşüncelerini işlemişlerdir.

Yedi Meşaleciler, Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı'nda modernizmi savunan bir grup olarak ortaya çıkmıştır. Bu grup, edebiyatta yenilikçi bir anlayış benimsemiş ve sanatta bireyselliği ön plana çıkarmıştır. Yedi Meşaleciler, edebiyatın toplum için değil, sanat için yapılması gerektiğini savunmuşlardır.

Garipçiler, Türk edebiyatında yenilikçi bir hareket olarak ortaya çıkmıştır. Bu grup, şiirde ölçü ve uyak gibi geleneksel unsurları reddetmiş ve serbest nazım biçimini benimsemiştir. Garipçiler, günlük yaşamı ve sıradan insanları şiirlerine konu edinmişlerdir.

İkinci Yeniciler, Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı'nda deneysel şiir anlayışını benimsemiş bir gruptur. Bu grup, soyut ve imgesel bir dil kullanarak, geleneksel şiir anlayışından uzaklaşmışlardır. İkinci Yeniciler, bireyin iç dünyasını ve bilinçaltını şiirlerine yansıtmışlardır.

Memleketçiler, Türk edebiyatında köy ve kasaba yaşamını, köylülerin sorunlarını ele alan eserler vermişlerdir. Bu grup, gerçekçi bir anlatım tarzı benimsemiş ve toplumsal sorunlara dikkat çekmişlerdir.

Mavi Akımı, 1950'li yıllarda Türk edebiyatında ortaya çıkmış bir harekettir. Bu grup, toplumcu gerçekçi bir anlayış benimsemiş ve edebiyatta toplumsal sorunları ele almıştır. Mavi Akımı'na mensup yazarlar, eserlerinde işçi sınıfının sorunlarını ve sosyal adaletsizlikleri işlemişlerdir.

Hisarcılar, Türk edebiyatında geleneksel değerlere bağlılığı savunan bir grup olarak ortaya çıkmıştır. Bu grup, milli ve manevi değerlere önem vermiş ve eserlerinde bu temaları işlemişlerdir. Hisarcılar, edebiyatta milliyetçi bir anlayış benimsemişlerdir.

Toplumsal Gerçekçiler, edebiyatta toplumun sorunlarını ve sosyal adaletsizlikleri ele alan bir akım olarak ortaya çıkmıştır. Bu grup, gerçekçi bir anlatım tarzı benimsemiş ve eserlerinde toplumsal eleştiriye yer vermişlerdir.

Mistikçiler, Türk edebiyatında mistik ve tasavvufi temaları işleyen bir grup olarak ortaya çıkmıştır. Bu grup, eserlerinde dini ve manevi değerleri ön plana çıkarmış ve mistik bir dil kullanmışlardır.

Postmodernistler, Türk edebiyatında 1980'li yıllardan itibaren etkili olan bir akım olarak ortaya çıkmıştır. Bu grup, edebiyatta geleneksel anlatım biçimlerini yıkmış ve metinler arası ilişkileri ön plana çıkarmıştır. Postmodernistler, eserlerinde çok katmanlı bir anlatım tarzı benimsemişlerdir.

Öz Şiir Yanlıları, Türk edebiyatında şiirin özüne dönülmesi gerektiğini savunan bir grup olarak ortaya çıkmıştır. Bu grup, şiirde biçim ve içerik bütünlüğünü önemsemiş ve lirik bir dil kullanmışlardır. Öz Şiir Yanlıları, şiirde estetik ve sanatsal değerleri ön plana çıkarmışlardır.